Poza środowiskiem domowym, gdzie możemy je obserwować, nasze dzieci muszą też radzić sobie same w środowisku szkolnym czy przedszkolnym.
Jak nauczyć dziecko bronienia się i stawiania granic?
Dzieci i nastolatki często znajdują się w sytuacji, gdy ktoś je źle traktuje czy mówi coś nieprzyjemnego. Gdy nasza pociecha opowiada o takich zdarzeniach, podpowiedzmy, jak zachować się na przyszłość w podobnej sytuacji.
Psycholog Justyna Rokicka podaje kilka przykładów:
Gdy ktoś obarcza winą nasze dziecko (unikanie roli kozła ofiarnego)
Nie chcę byś mnie o to oskarżał. To nie w porządku.
Obrona swoich granic.
Widzę, że masz zły humor, ale nie pozwolę byś tak mnie traktował.
Wycofanie się z nieprzyjemnej/trudnej sytuacji.
Stop. Nie podoba mi się to. Ja rezygnuję.
Oczekiwanie szacunku i brak zgody na przezywanie.
Nie mów tak do mnie, nie zgadzam się. Mam na imię…
Zwrócenie się o pomoc.
To co robisz jest niebezpieczne. Idę po pomoc.
Jednak w umiejętności stawiania granic i bronienia się bardzo ważna jest postawa rodzica:
Przede wszystkim samemu zachowywać się asertywnie, by dziecko mogło uczyć się od nas.
Po drugie akceptować, że dziecka ‘NIE’ jest ważne. Szanować jego autonomię, integralność i wolę.
Po trzecie – ROZMAWIAĆ – o potencjalnych sytuacjach, które mogą go spotkać lub o sytuacjach, które już mają miejsce. I ćwiczyć z nim. Poprosić by dziecko je głośno wypowiedziało. Podkreślić, że ma pełne prawo w ten sposób reagować w trudnych dla niego sytuacjach społecznych.
– pisze Justyna Rokicka.
Komentarze
Komentarze