Rodzice często są przekonani, że dziecko ich nie słyszy, ponieważ się bawi, ogląda bajkę lub jest w innym pokoju. Jednak maluchy doskonale wychwytują, gdy się o nich mówi. I bardzo sobie to biorą do serca.
Co mówimy o dzieciach sądząc, że one nas nie słyszą? Niestety najczęściej są to nasze obawy i lęki. Rodzice opowiadają innym członkom rodziny, koleżankom czy znajomym o tym, że syn czy córka jest na przykład nieśmiały nieśmiała) lub sobie z czymś nie radzi, a my się martwimy.
Jaki wpływ na dzieci ma taka przypadkowo zasłyszana rozmowa?
Joanna Madej, psycholog dziecięcy, przestrzega przed nierozważnym ocenianiem dzieci.
Dziecko wierzy, że jest tym, kim mówisz mu, że jest.
Twoje słowa budują jego rzeczywistość.
Dbaj o to, co mówisz przy dziecku o dziecku 🙂
Dodaje też, że do wieku nastoletniego to właśnie rodzic jest największym autorytetem dla dziecka, więc syn czy córka nasze słowa przyjmuje za prawdę o sobie. Jeśli więc słyszy, że ma jakieś negatywne cechy bądź braki (nieśmiały, wstydliwy, niezdarny, nieuważny, niegrzeczny itp.) to tragicznie wpływa na jego samoocenę.
Wato zatem sytuację odwrócić i mówić o dziecku pozytywnie, doceniając jego wysiłek i starania. Starajmy się więc „wyłapać” to co dobre i właśnie o tym opowiadać. W ten bowiem sposób możemy zbudować poczucie wartości u dziecka.
Co warto wiedzieć o diecie 2000 kcal?
Komentarze
Komentarze