Charakter oralny do swoisty powrót do najmłodszych lat. Jako oralną określa się osobowość, która zapożycza sporą dozę cech charakterystycznych dla przedziału wiekowego zwanego „oralnym”, czyli okres niemowlęcy.
Przymioty te to silne uczucie zależności, niewyobrażanie sobie funkcjonowania bez poszczególnych osób z bliskiego otoczenia. Jest to również obniżona agresywność, skłanianie się ku łagodności i odczuwanie wewnętrznej potrzeby obecności innych. Przejawia się to dla przykładu w częstym przytulaniu się. Osoba taka pragnie, aby sprawowano nad nią troskliwą opiekę, na którą często składają się: pomoc w prostych rzeczach, bycie wyręczanym, lub po prostu zwykła potrzeba bycia nadzorowanym.
Gdzie leżą podwaliny dla takiego zachowania?
Osoby, które przejawiają cechy charakteru oralnego, najprawdopodobniej nie miały wystarczająco zaspokojonych potrzeb kiedy jeszcze były niemowlęciem. W jakiś sposób wciąż tkwią w tym okresie, domagając się wypełnienia pustki, jaką pozostawiły po sobie niedociągnięcia wychowawcze. U części osób tendencje oralne, nie są na większą skalę ujawnione. Postawy kompensacyjne, maskują pragnienie silnego poczucia zależności itd. Osoba, zamiast zaspokajać swoje nietypowe pragnienia, popada w nawyki jak dla przykładu kompulsywne objadanie się, czy hazard.
Niektórzy idą o krok dalej
Wiele osób o charakterze oralnym wykazuje przesadną niezależność. Nie chcą, by odkryto ich prawdziwe emocje, a co więcej wiedzie nimi strach, że mogą zostać zranieni. Odrzucenie w tym przypadku wiązałoby się z ogromnym lękiem i bólem. Dlatego też niektórzy stają się wyizolowani. Postrzegają otoczenie jako skłonne do dbania jedyne o własne korzyści i raniące innych.
Profil ogólny
Osoba o oralnej osobowości ma trudności ze staniem na własnych nogach. Ma skłonności do tego, by zbytnio polegać na innych lub lgnąc do nich. Kurczowe trzymanie się innych ma swój wyraz w niezdolności do przebywania samemu. Występuje tu nadmierna potrzeba kontaktu z ludźmi, z ich ciepłem i wsparciem. Osobowość oralna cierpi z przyczyny towarzyszącej jej pustki. Stale oczekuje od otoczenia „napełnienia”, chociaż może zachowywać się odwrotnie i spełniać oczekiwania każdego. A to z racji nadmiernej empatii, którą nabywa dzięki swemu położeniu.