Zmiana w zachowaniu dwulatka zauważalna jest z dnia na dzień. Dlatego wielu rodziców tego nie rozumie. Dziecko zaczyna się buntować – tupie, krzyczy, szlocha, tarza się po ziemi, czasami nawet bije i gryzie. Robi to, by osiągnąć swój cel. Jak wygląda i skąd bierze się bunt 2-latka?
Bunt dwulatka nie istnieje?
Bunt 2-latka to umowne określenie, pewnego etapu w rozwoju dziecka. Okres ten rozpoczyna się około 1,5 roku i trwa, mniej więcej, do 3. roku życia. Dzieci wtedy zaczynają być niezależne i chcą to pokazać. Na tym etapie, dziecko buduje w sobie takie cechy jak: samokontrola, samodzielność i wiara w siebie. Dlatego, tak ważna jest odpowiednia postawa rodziców. Musisz znaleźć równowagę między zrozumieniem i akceptacją, a stawianiem wymagań i przestrzeganiem określonych zasad.
Dzieci robią to z premedytacją?
Często słyszy się, że dziecko celowo wymierza histerię w rodziców. W większości przypadków, jest to nieprawda. Dziecko próbuje poznać swoje możliwości i nie jest w stanie przewidzieć konsekwencji danego zachowania. Mimo, iż może się wydawać, że dwulatek robi coś złośliwie, to on tylko bada, jak daleko może przesunąć granice. Dzięki temu, wie na ile może sobie pozwolić i jak postawić na swoim. Musisz być przede wszystkim konsekwentna. Dziecko potrzebuje zasad, których musi przestrzegać.
To przez zmęczenie
Tak może być. W tym wieku dziecko jest bardzo aktywne, podejmuje nowe wyzwania, a co za tym idzie szybciej się męczy. To może prowadzić do wybuchów i mocno emocjonalnych reakcji. Obserwuj swoje dziecko. Jeżeli potrzebuje drzemki w ciągu dnia, nie odmawiaj mu tego. Wypoczęte dziecko jest bardziej skore do współpracy, a jego reakcje są łatwiejsze do opanowania.
Jak należy reagować?
Kiedy dziecko wchodzi w ten ciężki okres, okaż mu poczucie bezpieczeństwa i wyrozumiałość (oczywiście w granicach rozsądku). Wspieraj dziecko i buduj wiarę w siebie. Jednak zapamiętaj o wyznaczeniu zakazów i ograniczeń. Jeśli dziecko się do nich nie stosuje, musisz konsekwentnie naprowadzić go na odpowiednie tory.
Bunt dwulatka, to ważny etap w rozwoju. Dzieci uczą się swoich emocji, starają się je zrozumieć i radzić sobie z nimi. Możesz mu pomóc, poprzez wyrozumiałość i konsekwencję w stawianie granic.