Duńskie pary, które nie mogą mieć dzieci, „kupują” je w Polsce. Duński portal DK pisze o parze z Jutlandii, która została skazana za podawanie nieprawdziwych informacji gminie, gdy w 2014 r. „adoptowała” ona dziecko z Polski. Serwis informuje także:
„DR News zna przynajmniej trzy inne przypadki, w których duńskie kobiety były aktywne na polskich forach internetowych. Tutaj miały kontakt z polskimi kobietami spodziewającymi się dziecka, które chcą oddać dziecko poza oficjalnymi kanałami i często za pieniądze.„
To prawda, że wystarczy wpisać w wyszukiwarkę frazę dotyczącą oddania dziecka i już można trafić na wpisy na forum. Jak na przykład:
Co prawda mowa tu często o adopcji, ale w kontakcie prywatnym może dojść do zupełnie innych ustaleń. Dziecko można kupić podobno już nawet za kilkaset euro, wspomniana para z Jutlandii zapłaciła 5500 $.
W Dani, tak jak w Polsce obowiązują rozbudowane procedury adopcyjne. Osoba chcąca adoptować dziecko nie może mieć więcej niż 42 lata, musi mieć dobre zdrowie psychiczne i fizyczne, musi mieć dom, który „nadaje się do stworzenia bazy” dziecka, musi mieć dobre warunki ekonomiczne. Przyszli rodzice adopcyjni muszą wziąć udział w kursie przygotowawczym do adopcji, a wcześniej mieszkać razem przez 2,5 roku.
Łatwo potępić polskie matki, które oddają dzieci do obcych ludzi i łatwo potępić Duńczyków, którzy omijają oficjalne procedury.
Może jednak za postępowaniem „wyrodnych matek” kryje się świadomość, że – ze względu na sytuację rodzinną czy finansową – nie będą mogły swojemu dziecku zapewnić godziwych warunków życia. Być może Duńskie pary posuwają się do działania niezgodnego z prawem na skutek frustracji i tego, że nie mogą mieć własnych dzieci. A obie strony… prawdopodobnie zyskałyby, gdyby procedury adopcyjne nie były długie i skomplikowane?
POLSKIE PRAWO NA TEMAT HANDLU LUDŹMI:
W Polsce handel ludźmi jest karany i zgodnie z kodeksem karnym (art. 189a)
§ 1. Kto dopuszcza się handlu ludźmi, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Z kolei Art. 115 definiuje, czym jest handel ludźmi
§ 22. Handlem ludźmi jest werbowanie, transport, dostarczanie, przekazywanie, przechowywanie lub przyjmowanie osoby z zastosowaniem:
(…)
5) nadużycia stosunku zależności, wykorzystania krytycznego położenia lub stanu bezradności,
6) udzielenia albo przyjęcia korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy osobie sprawującej opiekę lub nadzór nad inną osobą (…)
aw/dr.dk, robimydzieci.com; fot. pixabay