Wiele osób sądzi, że depresja dotyka wyłącznie dorosłych. To nieprawda. Często bagatelizujemy problemy naszych dzieci, czego konsekwencją mogą być problemy zdrowotne, samookaleczanie, a nawet samobójstwa. Jeśli podejrzewasz, że twoje dziecko również zmaga się z depresją, odpowiedz sobie na kilka ważnych pytań.
- Czy zauważyłam/zauważyłem u dziecka przewlekłe zmiany nastroju – dziecko jest ponure, przygnębione, drażliwe, smutne marudne? Czy obserwuję takie zmiany przynajmniej od kilku tygodni, przez większą część każdego dnia (choć mogą być momenty, kiedy dziecko czuje się lepiej)?
- Czy dziecko straciło radość życia? Jest takie dzień po dniu, tydzień po tygodniu?
- Czy powyższe zmiany nastroju sprawiły, że dziecko funkcjonuje znacznie gorzej niż dotychczas?
- Czy dziecko straciło zainteresowanie rzeczami, które wcześniej sprawiały mu przyjemność?
- Czy spędza mniej czasu, zajmując się swoim hobby?
- Czy dziecko zaczęło ograniczać spotkania z przyjaciółmi, rzadziej wychodzi z domu?
- Czy pojawiły się problemy z nauką? Może nagle pogorszyły się oceny?
- Czy dziecko mówi, że ma trudności z koncentracją, nie ma sił, ma problemy ze zmobilizowaniem się? Czy podaje „dobre” powody nie wychodzenia z domu („Nie pójdę dziś do szkoły, by lepiej napisać to wypracowanie / przygotować się do klasówki”)?
- Czy ma problemy ze snem (zarówno trudności z zasypianiem, jak i nadmierna senność) i/lub wahania apetytu?
- Czy dziecko mówi, że nie ma energii do działania, mniej dba o siebie, ma podkrążone oczy?
- Czy dziecko gorzej mówi o sobie, postrzega innych jako lepszych od siebie, obwinia się nadmiernie, mówi, że życie nie ma sensu albo że nie po co żyć?
- Czy zaczęłam/zacząłem myśleć, że moje dziecko jest leniwe, zdemoralizowane, ma zaburzenia zachowania, bo jego zachowanie nagle się zmieniło?
Po czym poznać czy nasze dziecko wymaga pomocy psychologa?
Po swoim niepokoju. Każda sprawa, która niepokoi rodzica wymaga konsultacji. Psycholog zajmuje się każdą sytuacją. Jeśli rodzic się boi to lęk ten ma wpływ tak na rodzica jak i na dziecko. Warto szybko wyjaśnić takie wątpliwości. Psycholog dziecięcy zbada dziecko i porozmawia z jego opiekunami. Lepiej umówić się chociażby na jedno spotkanie i wspólnie z psychologiem dziecięcym odpowiedzieć na pytanie czy warto się niepokoić, niż narażać się na negatywne konsekwencje nierozwiązanego problemu.
Źródło: Blog Ojciec
Zdjęcie: Pixabay
Zobacz też: Tematy bez tabu: PORONIENIE! Dlaczego po śmierci dziecka warto skorzystać z pomocy psychologa?