Bardzo często słyszymy, że nasze dziecko zachowuje się zgodnie z zasadami obowiązującymi w szkole czy przedszkolu, jest grzeczne pod opieką np. niani, „ładnie” się bawi z rówieśnikami.
Jednak w domu jest zupełnie inaczej. Dziecko może się buntować, złościć, czasem płakać i generalnie nie chce współpracować. Najczęściej takie zachowanie prezentuje przy mamie i wtedy zastanawiamy się, co robimy nie tak?
Świadomość, że przy innych osobach dziecko jest spokojne i posłuszne, a przy nas wręcz przeciwnie, może być bardzo frustrująca. Mama (czy tata) zaczyna albo obwiniać siebie, albo denerwować się na swoją pociechę.
Tymczasem nie ma żadnego powodu do zmartwień, bo zachowanie dziecka jest jak najbardziej zdrowe i naturalne!
Jak to wyjaśnić? Otóż dziecko przez cały dzień uczy się różnych rzeczy, wykonuje polecenia nauczycieli, ma różne kontakty z innymi dziećmi. Mogą mieć miejsce trudne czy konfliktowe sytuacje oraz różne stresy. Maluch jednak stara się dostosować do okoliczności.
Dopiero w domu, przy mamie, ma bezpieczną przystań, gdzie może wyrzucić z siebie różne emocje. To tutaj może być prawdziwie sobą, pokazać, że coś było dla niego trudne czy przykre.
Jeśli więc dziecko przy mamie zachowuje się „najgorzej”, to nie złośćmy się na nie, ani na siebie. Najlepsze co możemy zrobić, to przytulić, wysłuchać i ukoić.