Kotlet schabowy zdrobniale zwany „schaboszczakiem” jest jedną z typowych potraw kuchni polskiej. I pewnie dlatego wydaje nam się, że to danie jadamy od zawsze, tymczasem…
Dawniej mięso wieprzowe było uznawane za „nieczyste” – w końcu pochodziło od zwierzęcia ryjącego w ziemi i błocie! Z tego względu rzadko gościło na szlacheckich stołach, a wieprzowinę uznawano za pospolitą i kojarzoną z niższymi warstwami społecznymi.
Kiedy więc kotlet schabowy – czyli schab rozbity tłuczkiem, panierowany w jajku i bułce tartej (ew. w mące) i smażony na tłuszczu – zyskał popularność?
Schabowy pojawił się w Polsce w XIX wieku i najprawdopodobniej był polską wersją sznycla wiedeńskiego (przygotowywanego z cielęciny). Przepis na schaboszczaka zamieściła Lucyna Ćwierczakiewiczowa w książce „365 obiadów za pięć złotych” z 1860 r., jednak prawdziwa popularność tego kotleta nastała znacznie później.
Tak naprawdę schabowy zaczął królować na polskich stołach dopiero po II wojnie światowej, gdy zwiększono hodowlę trzody chlewnej. I od tego czasu kotlet schabowy z ziemniakami i kapustą zasmażaną jest ulubionym obiadowym daniem Polaków!
(aw), fot. wikipedia