Sytuacja na porodówce zmienia się dynamicznie, w związku z tym nie można przewidzieć, jak się zakończy. W niektórych przypadkach wskazane jest cesarskie cięcie. Wyjaśniamy, jakie są wskazania do operacji i jak ona przebiega. Sprawdź, jak przygotować się do planowanej cesarki!
Cesarskie cięcie – wskazania
Cięcie cesarskie planowane (elektywne) wykonuje się wtedy, gdy poród naturalny nie byłby bezpieczny, ale w danej chwili nic nie zagraża przyszłej mamie ani dziecku. Do najczęstszych wskazań zaliczamy: nieprawidłowe ułożenie płodu, makrosomię płodu, brak postępu porodu, ciążą bliźniaczą jednokosmówkową. Oprócz tego lekarz może zalecić cesarkę ze względu na stan zdrowia pacjentki.
Cięcie cesarskie pilne wykonuje się wówczas, gdy występują: stan przedrzucawkowy, krwawienie z dróg rodnych czy zaburzenia rytmu serca dziecka. Jeśli istnieje bezpośrednie zagrożenie życia matki lub dziecka, przeprowadza się cesarskie cięcie nagłe. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku wypadnięcia pępowiny, ryzyka pęknięcia macicy, przedwczesnego odklejenia łożyska lub spadku tętna dziecka, którego nie da się wyrównać.
Jak przygotować się do cesarki?
W przypadku planowanej cesarki powinnaś zgłosić się do szpitala dzień przed zabiegiem. Pamiętaj, żeby być na czczo przynajmniej 6 godzin i nie żuć gumy, ponieważ zwiększa to wydzielanie śliny, co może prowadzić do zachłyśnięcia w czasie znieczulenia. Spakuj do torby dokument tożsamości, ostatnie wyniki badań, kartę ciąży, rzeczy dla siebie i wyprawkę dla maluszka.
Przed porodem zostaną wykonane: USG, badania laboratoryjne i mikrobiologiczne, a także KTG. Profilaktycznie podawany jest antybiotyk dożylny i kroplówka z płynami elektrolitowymi, oprócz tego pacjentce zakłada się cewnik do pęcherza moczowego.
Cesarskie cięcie – jak przebiega?
Po podaniu znieczulenia przyszła mama kładzie się na wznak na stole operacyjnym, po czym podłącza się ją do aparatury. Lekarz dezynfekuje pole operacyjne, a następnie nacina skórę i powłoki jamy brzusznej, aby dostać się do macicy.
Zabieg trwa zwykle 30–40 minut, przy czym dziecko wyciągane jest w ciągu pierwszych kilku minut, następnie osusza się go, bada i ocenia według skali Apgar. W tym przypadku sprawdza się 5 parametrów – zabarwienie skóry, napięcie mięśniowe, czynność serca, reakcję na wprowadzenie cewnika do nosa i czynność oddechową.
Za każdy parametr można otrzymać 0–2 punkty, stan dziecko ocenia się jako dobry, jeśli uzyska ono 8–10 punktów. Po wyciągnięciu maluszka lekarz wydobywa łożysko, zamyka powłoki brzuszne, na koniec zakłada szew zewnętrzny. Po cesarce mama trafia na salę wzmożonego nadzoru na wypadek wystąpienia powikłań. Jeśli wszystko jest w porządku, pacjentkę przenosi się na zwykłą salę, a po 3–6 dniach wypisuje się ją do domu.
Jakie są rodzaje znieczulenia?
Cesarskie cięcie przeprowadza się w znieczuleniu podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym, dzięki czemu nie naraża się pacjentki na ból i stres. W pierwszym przypadku lek wprowadzany jest do płynu mózgowo-rdzeniowego za pomocą cienkiej igły. Kobieta nie czuje dolnej części ciała, ale pozostaje przytomna.
Znieczulenie zewnątrzoponowe polega na wprowadzeniu cienkiego cewnika do przestrzeni zewnątrzoponowej, przez który podaje się lek przeciwbólowy. Mama nie odczuwa dolegliwości bólowych, a przy tym jest świadoma.
Należy podkreślić, że w nagłej sytuacji stosuje się znieczulenie ogólne. Pacjentkę wprowadza się w stan głębokiego uśpienia, a wybudza się ją po zabiegu.
ARTYKUŁ SPONSOROWANY