Gdy dzieci rosną i rozpoczynają kariery w różnych placówkach – przedszkola, szkoły podstawowe, itp. możesz stanąć przed kolejnym wyzwaniem rodzicielskim – i tym razem nie ma to nic wspólnego z Twoimi dziećmi. Czy uczestniczyłaś już w roli opiekuna w różnego rodzaju wycieczkach i wyjściach, a może po prostu podwozisz dzieci sąsiadów razem ze swoimi do szkoły lub na zajęcia poza szkolne? W przeważającej części to świetne doświadczenie, ale może przynieść jedno wyzwanie, którego się nie spodziewałaś: zmusi Cię do upominania dzieci innych ludzi!
Pewnie nie masz żadnego problemu z ustalaniem zasad i ich egzekwowaniem z własnymi dziećmi. Płynnie przesuwasz granicę grając raz dobrego, raz złego policjanta i dostosowujesz się do charakteru i temperamentu pociech. Już wiesz jak reagują w różnych sytuacjach i czego (tak z grubsza;) możesz się po nich spodziewać. Z cudzymi dziećmi jest inaczej. Nie znasz ich na tyle dobrze, aby wiedzieć jakie zasady panują w ich domu i jakich metod dyscyplinowania używają ich rodzice. Jeśli znajdziesz się w takiej sytuacji, nie panikuj!
Oto kilka podstawowych zasad dyscyplinowania dzieci innych ludzi, które mogą pomóc.
- Nie wybuchaj! Bez względu na to, jak nie kontrolowane jest zachowanie dziecka, Twoim zadaniem nie jest krzyczeć lub reagować siłą fizyczną. Skoncentruj się na delikatnym wskazywaniu działań, które musi poprawić. Myśl pozytywnie, nie każ!
- Ustal granice od razu. Jeśli „niesforne” dziecko jest regularną częścią Twojego życia (codziennie zawozisz je do szkoły), dobrym pomysłem jest ustalenie pewnych oczekiwań. Posadź zarówno swoje dziecko, jak i te drugie dziecko i ustal zasady (np. „Zostań ze mną na parkingu”, „śmieci nie rzucamy na podłogę”, itp).
- Zrozum, że twoje reguły nie są zasadami wszystkich. Każdy zestaw rodziców ma inne oczekiwania i granice, więc nie obwiniaj innego dziecka za nieprzestrzeganie Twoich zasad. Niech drobne wykroczenia (nie mówi: dziękuję, przerywa, itp) przejdą bez wspominania o nich i nigdy nie zawstydzaj innego dziecka, dyscyplinując go przed większą grupą.
- Użyj wzmocnienia pozytywnego. Chwalenie dobrego zachowania („To było miłe z twojej strony, że podzieliłeś się swoją zabawką!”) jest zawsze dobrym sposobem na zdobycie upragnionego celu. Pamiętaj też, aby komplementować swoje własne dzieci, gdy zachowują się grzecznie, pomimo złego zachowania innego dziecka, ale poczekaj, aby zrobić to na osobności.
- Porozmawiaj z rodzicami dziecka. . . ostrożnie. Jeśli zapraszacie nowe dziecko do domu lub wozicie kogoś samochodem, dobrym pomysłem jest dowiedzieć się o zasadach dotyczących przekąsek, czasu przed ekranem od jego rodziców wcześniej. Jeśli ciągle masz do czynienia z niewłaściwym zachowaniem dziecka- a jesteś blisko jego rodziców – powinieneś wspomnieć o problemach, które masz, ale opowiedz o nich lekko. Powiedz: „Ciężko mi go zabrać ze szkoły do samochodu bez uciekania, martwię się o jego bezpieczeństwo. Czy masz jakieś wskazówki, jak dostać się na parking w jednym kawałku?”. Miejmy nadzieję, że rozmowa przyniesie oczekiwaną poprawę. Takie są w końcu Twoje intencje!
DB
Źródło: popsugar.com
Foto: Unsplash